Sükût’a Ersin Başım..

 

Öyle bir derde müptelâ oldum ki, ey canlar!
Hâlimi yalnız nar-ı aşka düşenler anlar.

Gurbetin lisanıyla ‘ah’ çekmektedir sular.
Akmaz aslında mecrasındaki ırmak, inler
…
Fânî dünyada kalsın heveslerin cümlesi,
Kabrin nurdan tahtında bir gün sona ersinler.

Kalbime kadîm bir keder sermiş postunu,
Gözlerine mil çekilen ruhum ufku dinler

Taştan ağır başım toprakta sükûn bulacak
Hakk’ın bir garibi ölmüş diyecek duyanlar.

Hatice Eğilmez Kaya